Wystawa Viktorii Marinov przedstawia cykl dwudziestu fotografii okien oraz trójkanałową instalację wideo ukazującą sceny uliczne. Statyczne obrazy których bohaterem są okna fotografowane na zewnątrz mieszczących je budynków skonfrontowane są z obrazami ulicy uchwyconymi z pozycji obserwatora w oknie. Seria fotograficzna będącą częścią większego cyklu prac Marinov połączona z ruchomym obrazem, stanowi zarazem swoisty zapis socjologiczny miasta, przegląd detalu architektury i obserwację zachowań ludzi w przestrzeni publicznej. Projekt jest refleksją artystki na temat postrzegania rzeczywistości, procesu obserwacji i bycia obserwowanym. Ważną częścią pracy Marinov jest integracja wszystkich elementów wystawy przypominających filmowe myślenie, w którym scenografia, fabuła, fotografie i dynamika obrazu podporządkowane są idei reżysera. Wystawa Marinov jest raczej bliższa dokumentowi filmowo-fotograficznemu niż fabularnej narracji, ale wszystkie możliwe scenariusze widzenia pozostają kwestią otwartą na wyobraźnię widzów.